'Michel Seuphor (Antwerpen 1901- Parijs 1999) was niet ongevoelig voor de charmes van het boek als object. Daaraan is wellicht toe te schrijven dat zijn literaire productie zo weinig bekendheid geniet, in tegenstelling tot zijn publicaties over kunst die uitgroeiden tot referentiewerken. Ze kenden vertalingen en herdrukken. Niets van dat voor het literaire werk, dat vooral door de connaisseur gewaardeerd wordt, met de ondersteuning van gedreven uitgevers zoals Pierre André Benoir en zijn Bibliophiles Alésiens te Alès, de enthousiaste jongelui van de Editions Hanc te Lausanne, Jean Branchet van Convergence te Nantes of Ronald Ergo van De Prentenier te Gent, om er maar enkele te noemen. Ronald Ergo schetst de juiste toedracht van de uitgave van L'Homme universel in het colofon van het eerste boekdeel: 'In 1981 begon ik rond de jaarwisseling losse teksten van Seuphor te gebruiken als wens voor enkele vrienden. Dat verheugde hen. Op die wijze is een lange leestocht begonnen doorheen zijn omvangrijk oeuvre. ( ... ) Ik beschouw het realizeren van dit boek als blijk van vriendschap en waardering, en een bestendige voortzetting van hetgeen er tussen ons groeide.' Aan de uitgave van dit boek gaat inderdaad al een lange samenwerking vooraf, in de vorm van verzorgde publicaties met een beperkte oplage, schommelend rond de 25 exemplaren, al dan niet verrijkt met een oorspronkelijk blad grafiek. Het eerste boekdeel verschijnt in 1998 en wordt nog door Seuphor zelf goedgekeurd.* De tekstkeuze is echter die van Rcnald Ergo. Het brede spectrum van Seuphors poëtica wordt aangeboord, van meditaties tor aforismen via alle schakeringen van lyrische, absurde en fonetische poëzie. Als faux-titre lezen wij SUMMA LYRICA UNIVERSALIS: een programmaverklaring. In de volgende boekdelen verdwijnt die vermelding. Alle vertrouwde thema's komen aan bod: stilte, eenzaamheid, humor, liefde, spel, onschuld, kunst, traagheid, de lach. Telkens wordt vermeld aan welk werk het citaat ontleend is. Daarin herkennen wij de seuphoriaanse nauwgezetheid. Alle kasten van de typografie worden opengegooid en ook dat is naar de zin van de kunstenaar die al in zijn vroegste publicaties de plastische zeggingskracht van het letterteken huldigde.

Deel twee verschijnt op 10 maart 2001, 100 jaar na de dag waarop Seuphor als Fernand Berckelaers te Borgerhout ter wereld kwam. Het werk volgt hetzelfde stramien als het eerste met een vergelijkbare bloemlezing: 'De teksten zijn uit verschillende lettercorpsen handgezet en in vrije ordening samengevoegd', lezen we in het colofon. Het valt wel op dat er een grotere klemtoon ligt
op de speelsheid in de denkwereld van Seuphor. Ook het personage Calf, de door hem bedachte oosterse wijze waarrond hij een cyclus werken schreef, komt nadrukkelijker aan bod. Daarom is het ook geen toeval dat er bij het boek vier zogenaamde 'unilinéaires' of éénlijntekeningen horen. Het is de meest losse en speelse uitdrukkingswijze van Seuphor als beeldend kunstenaar.