 |
Jo Gisekin leest Bruidssluier in Museum D'hondt-Dhaenens, Deurle, 1983
|
|
Bruidssluier werd voorgesteld in Museum D'hondt-Dhaenens, tijdens de tentoonstelling Ergo Sum van Ronald Ergo. Jo Gisekin las er haar gedichten. Jo Gisekin, Bruidssluier, met vijf gedichten van Jo Gisekin en vijf etsen van Ronald Ergo verscheen in 1983 bij De Prentenier.
|
|
||||
 |
|
 |
 |
|
|
||||
|
 |
 |
||
|
||||
 |
|
|||
 |
|
[1] Jo Gisekin (Gent, 14 mei 1942) is het pseudoniem van Leentje Vandemeulebroecke, een Vlaamse dichteres. Jo Gisekin is een kleindochter van de Vlaamse schrijver Stijn Streuvels. Ze is gehuwd met germanist Ludo Simons. Zij werd diverse malen bekroond en zag een aantal van haar gedichten getoonzet door componisten als Vic Nees, Wilfried Westerlinck en Ernest van der Eyken. Tot haar bekendste werken behoren Klein huisboek (1975), Ach, hoe sereen en listig de narcissen in april (1977), Als in een zwijgend laken. Gedichten over liefde (1984), Quatre-mains. Gedichten (1987), De Tuin van Cathérine (1992), Kweeperen in cognac (1996), Dubbelfuga; van leven, liefde en lijden (2000), Het eiland van elkaar (2006) en Dooitijd (2012). [ Bron: Jo Gisekin, Wikipedia. De tekst is beschikbaar onder een Creative Commons licentie] |
||
|
||